El hombre cafre III

Decía en el trabajo, "soy un asocial y un arisco". Una compañera dijo que ella también, aunque lo cierto es que ella solo es arisca cuanto toca. Lo malo es que, con el tiempo, he descubierto que uno no mejora. Al menos, yo no. Al contrario, uno ahonda en sus defectos, como quien lleva atada una losa en los pies y lo arrastra hasta el fondo. Inevitable. De consecuencias funestas, además.

Ya, el rollo ese de que siempre se puede cambiar, mejorar la actitud y tal y tal. Pues no. Yo no soy capaz. He llegado a un punto que ni puedo ni quiero cambiar. Sí, va en mi contra, me perjudica. Ni eso me hace cambiar. No es algo de lo que sentirse orgulloso, obviamente, pero es lo que hay. ¿Para que engañarme?

Las pistas están ahí. Esperas la salida de los críos del cole. Los padres (madres debería decir, aunque con la crisis ahora se ven más padres que nunca) forman sus grupitos. Yo voy a mi bola, aparte, formo mi propio grupo de uno. Las pistas, sí: salgo echando leches con David hacia la piscina, me cruzo con tres madres de su clase y todas dicen "Hola David". A mí, ni mu. Uno recoge lo que siembra.

No, no voy a cambiar. Peor para mí.

Paz y amor para las gentes de buena voluntad.

(Banda sonora: Lost In This World - Richmond Fontaine)

6 comentarios:

acolostico dijo...

La sociabilidad esta sobrevalorada...

manu dijo...

Totalmente :P

Pepi Toria dijo...

Sociabilidad, un gran tema...
Y si no te saludan no es porque seas un cafre, sino porque no estás libre :D
Me han explicado cada cosa de los "corrillos" a las salidas de los colegios...

Anna dijo...

Ya, el rollo ese de que siempre se puede cambiar, mejorar la actitud y tal y tal

Canviar potser no, però amb l'edat s'apren a dissimular, home! :-D

i ja veuràs quan hagis de començar a acompanyar als teus nens a festes d'aniversari (que els crios d'avui en dia tenen una vida social...)

Grom el Único dijo...

Dicen que el hombre es un animal social...

Yo, respecto a relacionarse con los demás, no coincido del todo con la anterior frase: el hombre es un animal... y punto. Y para saludar a una oveja, pues mire, estimado Manu, prefiero ahorrar saliva para pegar sellos.

manu dijo...

Qué peligro las mamás en las puertas del cole, pero más bien por como despellajan a todo bicho viviente. Yo soy un bicho raro y feo como para que alguna de esas se fije en mí con otras intenciones XDDDD

No, cada cop dissimulo menys. De fet aquest matí ja se m'ha escalfat la boca a la feina. Per què no em pagaran per quedar-me a casa...
Vida social infatil? Fa dos anys que van a festes d'aniversari i la gran té sis anys!! Això sí, normalment no acompanyo jo ;-)

Pues eso, animal y punto. Y yo estoy más cerca del Yeti que de otros animales.